Θα ήθελα να επισημάνω ένα σημαντικό θέμα προς συζήτηση που αφορά τόσο θέματα ατομικών δικαιωμάτων - ισονομίας - ισοπολιτείας όσο και ζητήματα κοινωνικής πολιτικής με επεκτάσεις στο δημογραφικό, στην παραβατικότητα των ανηλίκων κλπ.
Αφορά την παραβίαση των δικαιωμάτων των πατέρων από την Ελληνική πολιτεία, ξεκινώντας από το ίδιο το Σύνταγμα, συνεχίζοντας με τους νόμους και την συνολική πολιτική κατεύθυνση και καταλήγοντας στο δικαστικό σύστημα που συχνά δικάζει παρά τον νόμο και όχι κατά τον νόμο. Επιπλέον παραβιάζονται τα δικαιώματα των παιδιών χωρισμένων γονέων.
Κάνω και συγκεκριμένες προτάσεις. Αναλυτικά:
Α. Στο Σύνταγμα
1. Σύμφωνα με το Άρθρο 5 απαγορεύονται οι διακρίσεις με βάση την εθνικότητα, τη φυλή, τη γλώσσα και τις θρησκευτικές ή πολιτικές πεποιθήσεις. Δεν απαγορεύονται όμως οι διακρίσεις με βάση το φύλο ή το σεξουαλικό προσανατολισμό! Πρόταση:Να απαγορευθούν από το Σύνταγμα και αυτές οι διακρίσεις για να μπορέσουν σταδιακά να φύγουν και από τους σχετικούς νόμους.
2. Σύμφωνα με το Άρθρο 21 προστατεύεται η μητρότητα. Η πατρότητα όμως δεν προστατεύεται! Πρόταση: Να προστατευτεί και η πατρότητα ως συστατικό στοιχείο της οικογένειας καθώς η σημασία της είναι προφανής για την καλύτερη ανατροφή των παιδιών, ενώ αποτελεί ένα από τα βασικά στοιχεία αυτοπροσδιορισμού πολλών ανδρών.
Β. Στους νόμους:
1. Πρόταση: Να εξισωθούν τα δικαιώματα των πατέρων με τις μητέρες όσον αφορά οικογενεικά και προνοιακά δικαιώματα (π.χ. ισόβια σύνταξη πολύτεκνης μητέρας που ΔΕΝ λαμβάνουν σήμερα οι πατέρες,ενθάρρυνση να λαμβάνουν άδειες ανατροφής παιδιών και οι πατέρες).
2. Πρόταση: Να εξισωθούν τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα ανδρών και γυναικών (και ιδιαίτερα πατέρων και μητέρων ανηλίκων παιδιών όπου υπάρχουν μεγάλες διαφορές στις προϋποθέσεις θεμελίωσης δικαιώματος σύνταξης), με βάση την αρχή ίσα δικαιώματα για ίσες προϋποθέσεις. Κατάργηση των συντάξεων για ανύπαντρες κόρες (αν είναι δυνατόν, σε ποια εποχή ζούμε πια!) στρατιωτικών κτλ. από εδώ και στο εξής. Για αυτές που ήδη παίρνουν σύνταξη προφανώς να μην αλλάξει κάτι.
3. Πρόταση: Να συμμετέχουν και οι σύλλογοι πατρότητας-αντρών σε όλα τα συλλογικά – συμβουλευτικά όργανα και επιτροπές της πολιτείας για την άσκηση οικογενειακής, δημογραφικής, κοινωνικής κλπ. πολιτικής στα οποία σήμερα συμμετέχουν γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις σύμφωνα με διάφορους νόμους.
4. Πρόταση: Επέκταση των αρμοδιοτήτων της Γενικής Γραμματείας Ισότητας, ώστε να μην αφορούν μόνο τα θέματα δικαρίσεων σε βάρος των γυναικών, αλλά τις διακρίσεις σε βάρος όλων όσων κατοικούν στη χώρα μας, ανδρών, γυναικών και παιδιών από οποιαδήπτε κοινωνική ομάδα.
5. Πρόταση: Αναγνώριση του δικαιώματος των παιδιών να ανατρέφονται και από τους δύο γονείς τους ανεξαρτήτως οικογενειακής κατάστασης, σύμφωνα με τις διεθνείς και ευρωπαϊκές συνθήκες που έχει υπογράψει η Ελλάδα, και του δικαιώματος των γονιών να ανατρέφουν τα παιδιά τους ανεξαρτήτως οικογενειακής κατάστασης.
Σήμερα στα παιδιά δεν αναγνωρίζεται από κανένα νόμο αυτό το δικαίωμα, δεν έχουν καν
δικαίωμα επικοινωνίας με τον άλλο γονιό σε περίπτωση που ο ένας έχει την επιμέλεια. Ο άλλος γονιός έχει το δικαίωμα επικοινωνίας αλλά του αφαιρείται το δικαίωμα ανατροφής αφού η επιμέλεια ασκείται μόνο από έναν γονιό μετά τη διάσταση κατά το νόμο. Το δικαίωμα άσκησης της επιμέλειας δεν έχει ούτε ο ανύπαντρος πατέρας.
6. Πρόταση: Κοινή επιμέλεια παιδιών – συνεπιμέλεια για τους σε διάσταση συζύγους και τους χωρισμένους. Σήμερα την επιμέλεια των παιδιών τα δικαστήρια δίνουν μόνο στον ένα γονιό – σχεδόν αποκλειστικά την μητέρα, προκρίνοντας το μοντέλο «η γυναίκα σπίτι μεγαλώνει τα παιδιά - ο άντρας δουλεύει προμηθεύει τα λεφτά" παραβιάζοντας το δικαίωμα επιλογής ρόλων.
Γ. Σχετικά με την επιβολή και εφαρμογή των νόμων:
7. Πρόταση: Για όσο καιρό ακόμα ισχύει το σημερινό απαρχαιωμένο νομικό πλαίσιο για την επιμέλεια των παιδιών, πρέπει τα δικαστήρια να δικάζουν σύμφωνα με τον νόμο είτε για τον επιμερισμό της επιμέλειας ανάμεσα στους δύο γονείς, είτε για την επιλογή του "καταλληλότερου" γονέα να ασκεί την επιμέλεια και όχι παρά τον νόμο όπως κάνουν σήμερα (διαλέγουν σχεδόν πάντα την μητέρα). Σε τέτοιο ποσοστό μάλιστα ώστε ακόμα και οι δικηγόροι να αποτρέπουν τους πατέρες πελάτες τους να ζητούν την επιμέλεια, με τη λογική ότι σε καμμία περίπτωση δεν πρόκειται να κερδίσουν στο δικαστήριο!
8. Πρόταση: Να περνούν από πειθαρχικό έλεγχο οι δικαστές σε περίπτωση που στατιστικά αποδεικνύεται οτι παίρνουν αποφάσεις με βάση το φύλο του γονέα και όχι με βάση την "καταλληλότητά" του.
9. Πρόταση: Για όσο καιρό ακόμα ισχύει το σημερινό απαρχαιωμένο νομικό πλαίσιο για την επιμέλεια των παιδιών, να εφαρμόζονται οι δικαστικές αποφάσεις όσον αφορά την επικοινωνία με τον γονιό που δεν ασκεί την επιμέλεια μέσα από τη δημιουργία μηχανισμού κοινωνικών λειτουργών στα δικαστήρια που θα ελέγχει αυτεπάγγελτα αν τηρούνται οι όροι, ως "συνήγοροι" του δικαιώματος του παιδιού να επικοινωνεί τακτικά και με τους δύο γονείς. Σήμερα ο γονιός που έχει την επιμέλεια μπορεί να παρεμποδίζει την επικοινωνία του παιδιού με τον άλλο γονέα χωρίς ποτέ να χάνει την επιμέλεια.
Περιμένω με ενδιαφέρον τα σχόλια του κόμματος και των αναγνωστών για τις προτάσεις μου.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία σας.
http://www.greekliberals.net/fis/forum/64----/40733---
Πολύ ενδιαφέροντα όσα γράφεις.
Το άρ. 4 λέει όμως ότι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, κάτι που δεν είναι ακριβώς το ίδιο βέβαια, γιατί υπάρχουν και έμφυλες διακρίσεις που είναι εύλογες. Ο άνδρας δεν είναι σεξουαλικός προσανατολισμός, έτσι δεν είναι;
Τέτοιου είδους διακρίσεις απαγορεύονται πάντως από διεθνή κείμενα, όχι πως θα πείραζε να προστεθή σχετική πρόβλεψη και στο Σύνταγμα. Α, πολύ καλό αυτό. Πάντως και χωρίς συνταγματική πρόβλεψη υπάρχουν διατάξεις που ευνοούν τους πατέρες, π.χ. ως προς την θητεία.
Σύμφωνοι. Απλώς πρέπει να έχουμε και λίγο κατά νου τα όρια της οικονομίας, φαντάσου δηλαδή τι θα γίνη στο δημόσιο αν παίρνει και ο πατέρας και η μητέρα ένα χρόνο πληρωμένη άδεια.
Α. Δεν απαγορεύονται όμως οι διακρίσεις με βάση το φύλο ή το σεξουαλικό προσανατολισμό! Πρόταση:Να απαγορευθούν από το Σύνταγμα και αυτές οι διακρίσεις για να μπορέσουν σταδιακά να φύγουν και από τους σχετικούς νόμους.
Το άρ. 4 λέει όμως ότι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, κάτι που δεν είναι ακριβώς το ίδιο βέβαια, γιατί υπάρχουν και έμφυλες διακρίσεις που είναι εύλογες. Ο άνδρας δεν είναι σεξουαλικός προσανατολισμός, έτσι δεν είναι;
Τέτοιου είδους διακρίσεις απαγορεύονται πάντως από διεθνή κείμενα, όχι πως θα πείραζε να προστεθή σχετική πρόβλεψη και στο Σύνταγμα. Ποιές έμφυλες διακρίσεις θεωρείται εύλογες; Κάποιες, πέρα από αυτές που οφείλονται στο γεγονός οτι τεκνοποιούν, θηλάζουν κλπ οι γυναίκες ενώ εμείς όχι;
Β.Σύμφωνα με το Άρθρο 21 προστατεύεται η μητρότητα. Η πατρότητα όμως δεν προστατεύεται! Πρόταση: Να προστατευτεί και η πατρότητα ως συστατικό στοιχείο της οικογένειας καθώς η σημασία της είναι προφανής για την καλύτερη ανατροφή των παιδιών, ενώ αποτελεί ένα από τα βασικά στοιχεία αυτοπροσδιορισμού πολλών ανδρών.
Α, πολύ καλό αυτό. Πάντως και χωρίς συνταγματική πρόβλεψη υπάρχουν διατάξεις που ευνοούν τους πατέρες, π.χ. ως προς την θητεία.
Να μπει στο Σύνταγμα για να δώσει σιγά σιγά κατεύθυνση και στους νόμους οτι πρέπει να εκλείψουν οι διακρίσεις!
Γ. Πρόταση: Να εξισωθούν τα δικαιώματα των πατέρων με τις μητέρες όσον αφορά οικογενεικά και προνοιακά δικαιώματα (π.χ. ισόβια σύνταξη πολύτεκνης μητέρας που ΔΕΝ λαμβάνουν σήμερα οι πατέρες,ενθάρρυνση να λαμβάνουν άδειες ανατροφής παιδιών και οι πατέρες).
Σύμφωνοι. Απλώς πρέπει να έχουμε και λίγο κατά νου τα όρια της οικονομίας, φαντάσου δηλαδή τι θα γίνη στο δημόσιο αν παίρνει και ο πατέρας και η μητέρα ένα χρόνο πληρωμένη άδεια.
Εχετε απόλυτο δίκιο σε αυτό που λέτε, αλλά εγώ μιλάω κυρίως για ενθάρυνση στους πατέρες για να ασκούν τα δικαιώματα που τους δίνει σήμερα ο νόμος, π.χ. άδεια ανατροφής τέκνου (νηπίου) άνευ αποδοχών μετά την άδεια μητρότητας στη γέννηση. Γιατί αν παει σήμερα να την ζητήσει ο πατέρας τον κοιτάζουν λες και είναι ούφο οι αρμόδιοι υπάλληλοι.
Δ. Σήμερα στα παιδιά δεν αναγνωρίζεται από κανένα νόμο αυτό το δικαίωμα, δεν έχουν καν
δικαίωμα επικοινωνίας με τον άλλο γονιό σε περίπτωση που ο ένας έχει την επιμέλεια
Ε εντάξει, αυτό δεν είναι το νόημα της αφαίρεσης της επιμέλειας;
Σε διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις αναγνωρίζεται το δικαίωμα και του παιδιού στην επικοινωνία αυτοτελώς (π.χ. όπως και το δικαίωμα του παιδιού στη μόρφωση ή την περίθαλψη) και όχι μόνο το δικαίωμα του χωρισμένου γονιού στην επικοινωνία όπως στον ελληνικό αστικό κώδικα.
Το δικαίωμα της επικοινωνίας πολύ σπάνια αφαιρείται από τον γονιό που δεν έχει την επιμέλεια, αν δεν το γνωρίζετε.
Ε. Το δικαίωμα άσκησης της επιμέλειας δεν έχει ούτε ο ανύπαντρος πατέρας.
Όσο δεν έχει κάνει τον κόπο να αναγνωρίση το παιδί του και είναι λογικό αυτό γιατί μέχρι τότε δεν υπάρχει μαζί του συγγένεια, σωστά; Ας το αναγνωρίση και μετά ασκεί όση επιμέλεια θέλει.
Το μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού νόμου είναι οτι αυτός που αναγνωρίζει το παιδί δεν μπορεί να ασκεί την επιμέλεια, εκτός αν του το επιτρέψει το δικαστήριο! (Δηλαδή πρέπει να χάσει χρόνο και χρήμα για να ασκήσει την υποχρέωσή του! σύμφωνα με το νόμο)
ΣΤ. Πρόταση: Κοινή επιμέλεια παιδιών – συνεπιμέλεια για τους σε διάσταση συζύγους και τους χωρισμένους. Σήμερα την επιμέλεια των παιδιών τα δικαστήρια δίνουν μόνο στον ένα γονιό – σχεδόν αποκλειστικά την μητέρα, προκρίνοντας το μοντέλο «η γυναίκα σπίτι μεγαλώνει τα παιδιά - ο άντρας δουλεύει προμηθεύει τα λεφτά" παραβιάζοντας το δικαίωμα επιλογής ρόλων.
Καταρχάς προηγείται η συμφωνία των δύο, άρα ερωτάς τι δέον γενέσθαι σε περίπτωση διαφωνίας. Νομίζω όμως ότι συμβαίνει το εξής: τα δικαστήρια δεν αφαιρούν την επιμέλεια των, συνήθως μικρών, τέκνων από τον πατέρα, απλώς αναθέτουν την άσκησή της στην μητέρα για το, συντριπτικά μεγαλύτερο, διάστημα του έτους. Υπάρχουν παράπονα και από την άλλη πλευρά ξέρεις: ξέρω μια ιστορία όπου η μητέρα που τραβάει όλο το μανίκι της ανατροφής και ο πατέρας είναι μακράν θέλει να αλλάξη το επώνυμο του τέκνου και δεν μπορεί, ακριβώς επειδή την επιμέλεια έχει και ο πατέρας. Ούτε μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στο γεγονός ότι είναι οι περισσότεροι οι πατέρες που με κρυφή χαρά ξεφορτώνονται την ανατροφή των τέκνων παρά μητέρες.
Να σας διευκρινήσω γιατί μάλλον δεν το γνωρίζετε καλά το θέμα; Συνήθως και οι δύο γονείς διατηρούν την "γονική μέριμνα" αλλά το δικαστήριο "αναθέτει την άσκησή της" στον ένα γονιό ("επιμέλεια" το λέμε κοινώς), κατά συντριπτική πλειοψηφία στην μητέρα.
Ο άλλος γονιός διατηρεί δικαίωμα "επικοινωνίας", που συνήθως μεταφράζεται σε ένα απόγευμα την εβδομάδα, δύο διανυκτερεύσεις το μήνα στο σπίτι του για το παιδί, μια εβδομάδα Χριστούγεννα και Πάσχα, ένα μήνα το καλοκαίρι. Για τον υπόλοιπο χρόνο όμως δεν έχει κανένα λόγο για το που μένει μόνιμα το παιδί (ούτε καν σε ποια πόλη ή χώρα!), για το σε ποιο σχολείο πηγαίνει, τι θεραπείες κάνει αν έχει πρόβλημα υγείας, ποιες ώρες κοιμάται, αν πηγαίνει σχολείο ή όχι, πως του συμπεριφέρεται και πως το διαπαιδαγωγεί ο γονιός που έχει την επιμέλεια, τι τρώει, τι θρησκεία έχει κλπ.
Το προβλέπει και ο νόμος, είναι γονέας "επισκέπτης"! (Δικά μου τα εισαγωγικά)
Συμφωνώ βέβαια οτι οι πατέρες που θέλουν να ξεφορτωθούν τις ευθύνες των παιδιών είναι περισσότεροι από τις μητέρες. Οπότε το δικαστήριο ξέρετε πως σκέπτεται; Εξισώσει τον κακό-αδιάφορο πατέρα με τον καλό που ενδιαφέρεται και ζητάει την επιμέλεια και με βάση τη θεωρία της συλλογικής ευθύνης (σας θυμίζει μήπως κάποιον που ονομαζόταν Αδόλφο αυτό?) τον θεωρεί και αυτόν κακό οπότε δεν μπορεί αυτός να ασκήσει την επιμέλεια!
Υπάρχει από το νόμο επίσης η δυνατότητα να επιμεριστεί η επιμέλεια π.χ. για όλα να αποφασίζει ο ένας γονιός αλλά για το σχολείο να αποφασίζει ο άλλος. Αλλά τα δικαστήρια σχεδόν ποτε δεν παίρνουν τέτοιες αποφάσεις, λες και δεν το προβλέπει ο νόμος.
Γενικά προέχει το συμφέρον του τέκνου και όχι η επιθυμία του γονέα να είναι γονέας, σωστά;
Σαφώς ναι έτσι λέει ο νόμος. Αλλά από τα παραπάνω που περιγράφω πως προκύπτει αυτό δεν ξέρω, όταν μόνο ένας ασκεί την επιμέλεια; Όταν ο νόμος δίνει όλο το δικαίωμα και όλη την ευθύνη στον ένα γονιό να πάρει όλες τις σημαντικές αποφάσεις; Και αν κάνει λάθος;
Καλή και άγια η πατρική αγάπη, αλλά αν το τέκνο πρέπει να στερηθή τον ένα από τους δύο και βρίσκεται σε ηλικία ξεσκατώματος η μαύρη αλήθεια είναι ότι στην πράξη η μητέρα είναι πιο απαραίτητη. (και σου το λέει κάποιος που ξεσκατώνει με χαρά και προθυμία!)
Το τέκνο δεν πρέπει να στερηθεί κανέναν. Ο ελληνικός νόμος θέλει σώνει και καλά κάτι να στερηθεί το κακόμοιρο το παιδί, διαλέγοντας την εύκολη λύση να το δώσει στον ένα; Γιατί να μην τους πει "κοιτάξτε πρώτα πρέπει να τα βρείτε στην ανατροφή του παιδιού, πρέπει εσείς να στερηθείτε την βολή σας και τον εγωισμό σας και μόνο αν δεν μπορείτε με τίποτα να τα βρείτε, ελάτε στην κοινωνική υπηρεσία (που δεν έχει η Ελλάδα δυστυχώς) να τα συζητήσετε και αν και πάλι δεν βάλετε μυαλό τότε ελάτε ως έσχατη λύση στο δικαστήριο να το δώσει στον ένα".
Για την ηλικία ξεσκατώματος συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Για τις μεγαλύτερες ηλικίες όμως; Γιατί η απόφοιτος δημοτικού νοικοκυρά π.χ. να μπορεί να αποφασίσει σε ποιό σχολείο θα πάει το παιδί και όχι ο πατέρας καθηγητής παιδαγωγικής ακαδημίας;
Ζ Σήμερα ο γονιός που έχει την επιμέλεια μπορεί να παρεμποδίζει την επικοινωνία του παιδιού με τον άλλο γονέα χωρίς ποτέ να χάνει την επιμέλεια.
Όχι δα, τόσες μηνύσεις για αυτοδικία έχουν γίνει.
Ναι αλλά το αποτέλεσμα στα δικαστήρια ξέρετε ποιο είναι; Βαζει πρόστιμο 700 ευρώ στο γονιό που παρεμποδίζει (μετά από 2 χρόνια βέβαια), μετά αυτός συνεχίζει να παρεμποδίζει απτόητος, του ξαναβάζει πρόστιμο μετά από άλλα 2 χρόνια 1.000 ευρώ, το παιδί εντω μεταξύ αποξενώνεται από τον άλλο γονιό, αναπτύσσει ψυχολογικό πρόβλημα (Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης - Parental Alienation Syndrome/PAS), πιθανόν και άλλα προβλήματα, αλλά οι δικαστές φυσικά δεν καταλαβαίνουν τίποτα από όλα αυτά επειδή δεν είναι ψυχολόγοι, το PAS ο νόμος δεν το ξέρει.
Ε μετά από καμμιά 10αριά χρόνια μπορεί ο κακός γονιός να χάσει επιτέλους και την επιμέλεια!
Στο τέλος ο δικαστής νομίζει ότι έκανε σωστά τη δουλειά του, αλλά το παιδί έχει μεγαλώσει, έχει στερηθεί την σωστή διαπαιδαγώγιση και μπαίνει στην εφηβική ηλικία με προβλήματα.
Κράτος - Παιδί: 2-0 με τον διαιτητή άψογο χωρίς λάθη! (Α ναι το κράτος κέρδισε και 1.700 ευρώ από τα πρόστιμα!)
Πολιτικό Μήνυμα: Ασκούμε πολιτική που προασπίζει το συμφέρον του παιδιού
Σας ευχαριστώ και συγνώμη αν σας κούρασα!
«Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ»!
Βιβλίο «ο μύθος της μητρότητας».
Συγγραφείς: Έμμα Γκόλντμαν - Λη Κόμερ - Έβελυν Ριντ
Δεν θα ήταν δυνατόν να εξαιρεθεί από την ισοπέδωση του οδοστρωτήρα «ΙΣΟΤΟΤΗΣ», ακόμη κι αυτή η έρμη η μητρότητα. Μάλιστα καλές μου κυρίες κι εσείς χαϊβάνια κύριοι. Αυτά που ξέρατε περί του ενστίκτου της μητρότητας να τα ξεχάσετε. Αυτά ισχύουν μόνο για τα ζώα.
Τι είναι δηλαδή η γυναίκα; Λιονταρίνα ή σκύλα! Είναι σαν τα ζώα αυτά που άμα αντιληφθούν ότι πλησιάζεις για να ενοχλήσεις τα παιδάκια τους, μπορούν να σε ξεσκίσουν πατόκορφα;
Και η Μήδεια; Σας λέει αυτή κάτι; Κι αυτές που γεννούν και εγκαταλείπουν τα παιδάκια τους σε ιδρύματα ή όπου λάχει; Ε!
Όμως το σοβαρό πρόβλημα, Κυρίες μου, παίζει σε άλλη σκηνή. Στη σκηνή της οικογενειακής ζωής. Εκεί λαμβάνουν χώρα τα μεγάλα δράματα.
Ήτανε που ήτανε στραβά τα κλήματα στο αμπέλι, από άλλους λόγους, ήρθαν κι από πάνω να το «δαγκάνουνε γαϊδούρες», και μετά την πληρώνουνε την νύφη τα αθώα τα παιδάκια.
Μείνανε βέβαια και κάποιες χαζούλες και καθυστερημένες γυναικούλες που τρελαίνονται μόλις αντιληφθούν ότι τα παιδιά τους κινδυνεύουν από κάτι. Που τρέμουν με την ιδέα αυτή ακόμη και στον ύπνο τους, οι χαζοβιόλες. Ενώ οι άλλες οι φυσιολογικές, που δεν διαθέτουν αυτό το ζωώδες ένστικτο της μητρότητας, τις έκοψε να φορτώσουν, εξ ίσου φυσικά, το μισά βάρη της φροντίδας των παιδιών στους αναίσθητους άντρες τους.
Δεν θέλω ν’ ασχοληθώ μ’ αυτό το θλιβερό ζήτημα περισσότερο. Η ανάγκη μου όμως να το αντιπαρέλθω με εξώθησε να σκαρώσω το παρακάτω τραγούδι. Ας προσθέσει μια μουσική κάποιος άλλος, αν του κατέβει.
«Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ»
Ή ΙΣΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ
Γυναίκες τρεις μας γράψανε
-φίλε μου πού μη το ρωτάς-
βιβλίο με τον τίτλο του
«ο μύθος της μητρότητας»
Πώς νά ’ναι ίση του ανδρός
με τόσο παραπάνω
μητρότ’ άμε στο καλό
είσ’ άδικο μεγάλο
Καντάρι φέρε άντρα μου
τα χρέη να ζυγίσω
που αναλογούν για τα παιδιά
να μη με αδικήσω
Η μάνα κι ο πατέρας μου
ισιώνουνε τη φύση
ώστε κανείς λιγότερο
να μη με αδικήσει
Σταύρος Βασδέκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου